|
|
Dalsze dzieje ludu yayoi w okresie Yamato (ok.300 - 645 n.e.) są znane nie tylko dzięki chińskim kronikom i wykopaliskom archeologicznym, ale w dużej mierze poprzez badanie pierwszych kronik japońskich. Zostały one napisane przez apologetów cesarskiego rodu na początku VIII w.n.e. Opisują stworzenie świata i wysp japońskich oraz rekonstruują dzieje Japonii i rodu cesarskiego od momentu powstania aż do czasów sobie współczesnych (okres Nara 710 - 784). Choć kroniki te zawierają wiele oczywistych mitów i legend, a nawet zamierzonych zafałszowań, zostały oparte na pamięciowych przekazach o wydarzeniach historycznych i na dość wiarygodnych tradycjach genealogicznych. Lecz pomimo zachowania wielu historycznych dokumentów i przekazów badania historii tego okresu są mało zaawansowane i wiele spraw pozostaje ciągle w sferze dyskusji i naukowych sporów. Jak zostało już wspomniane kroniki tego okresu wykazują, że Japonia kilkakrotnie mieszała się zbrojnie w rozgrywki koreańskie. Jak domyślamy się, wymagało to posiadania wojska oraz ekspertów w prowadzeniu działań wojennych, w tym m.in. także specjalistów od walki bronią oraz walki wręcz. Jest to także okres wprowadzenie do Japonii buddyzmu (552 r n.e.) oraz kalendarza chińskiego. Mamy wreszcie reformę Taika, która rozpoczęła się spiskiem i przewrotem w 645 r, kiedy to książę Nakanooe (626-671) oraz Nakatomi Kamako (614-669) rozgromili ród Sogo. Zapoczątkowany tym proces przemian politycznych trwał kilkadziesiąt lat, aż znalazł swe ukoronowanie ogłoszeniem kodeksu Taiho w 702 roku. Właśnie w tym trudnym okresie powstaje pierwszy system jujutsu Koden ryu, którego twórcą jest wspomniany już Nakatomi Kamako, który otrzymuje od cesarza Tenshi najwyższą rangę dworską taishokukan i nazwisko Fujiwara. Jest on znany później jako Fujiwara Kamatari (614-669), założyciel potężnego rodu Fujiwara. System ten nie jest jeszcze "czystą" formą jujutsu, można tu wyróżnić techniki walki wręcz zwane yawara, techniki bojutsu, chotojutsu (naginata) oraz kenjutsu. Opierając się na niektórych źródłach, można zaryzykować tezę, że system ten czerpał inspirację z Korei. Natomiast sumai i sumo były pierwszymi, czysto japońskimi formami walki (mocowania). Jednakże techniki mocowania i walki wręcz bez broni używane przez wojowników tego okresu odgrywały rolę drugoplanową w stosunku do ich umiejętności posługiwania się bronią. Bardzo pomocną formą w sumo, będącą szerszym jej zastosowaniem w walce jest technika kumi-uchi stosowana przeciwko wojownikowi ubranemu w lekką zbroję lub bez niej i uzbrojonemu. Natomiast wobec przeciwnika ubranego w pełną zbroję i uzbrojenie stosowano inną formę, nazywaną yoroi-kumi-uchi. Metoda kumi-uchi niosła z sobą techniki ofensywne bazujące na użyciu silnych nóg i bioder, które były używane w celu bliskiego przytrzymania przeciwnika, a co za tym idzie, rzucenia nim o ziemię. Wczesny system Koden ryu został zrewidowany i przystosowany do nowych realiów na początku okresu Heian przez wojownika Sakanoue-no Tamuramaro (758-811). Nowy system został nazwany Kazei ryu (Musokanze ryu). Tamuramaro wsławił się m.in. rozbiciem plemion Ainu na północy kraju. W tym okresie zaczęły powstawać liczne ugrupowania zbrojne zwane następnie bushidan (grupy wojskowe). System Kazei ryu w ciągu kilku następnych wieków także ulega pewnym zmianom i transformacjom. Z jego tradycji i podstaw wywodzi się jeden z najstarszych znanych systemów jujutsu, który przetrwał do dnia dzisiejszego, Sho Sho ryu yawara jutsu. Wspomniany już założyciel stylu, Tamuramaro wznosił modły do bogini miłosierdzia Kazeon (Kannon) w świątyni Kiyomizudero (Kioto). Jak głoszą przekazy, we śnie zostały mu przekazane techniki lub założenia yawara dające podwaliny późniejszemu systemowi Sho Sho ryu. Eryk Murlowski
|
|||